ചില ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങൾ

പടിയിറങ്ങി ദിവസങ്ങൾക്കിപ്പുറവും
teacher please come back . ..we miss you എന്ന് മെസ്സഞ്ചറിൽ വരുന്ന സന്ദേശങ്ങളും ചിത്രങ്ങളും തരുന്നൊരു സന്തോഷമുണ്ട്
ഒരദ്ധ്യാപികയെന്ന നിലയിൽ തീർത്തും പരാജയമായിരുന്നില്ലെന്ന ആശ്വാസം 😍

ഞായറാഴ്ച പന്ത്രണ്ടാം ക്‌ളാസ്സിന്റെ വാതിൽ തുറന്നു കയറുമ്പോൾ മുറിയിൽ ഇരുട്ടായിരുന്നു 
പൊടുന്നനെ തെളിഞ്ഞ ലൈറ്റിൽ കൈകൊട്ടി പാട്ടുപാടി എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ
ആരുടെ പിറന്നാളാണ് എന്ന എന്റെ അതിശയചോദ്യത്തിനു
മിസ്സിന്റെ എന്ന് മറുപടി !
മനോഹരമായൊരു കേക്ക് മേശമേൽ ,
ക്ലാസ് ടീച്ചർ സഹീർ സാറിനൊപ്പം കേക്ക് മുറിച്ചു എല്ലാവരും കഴിച്ചു
അസ്‌റാൻ ഭംഗിയുള്ള ഒരു ലേഡീസ് ബാഗുമായി വന്നു കണ്ണ് നിറച്ചു മുന്നിൽ നിന്നു അവനൊരു ഷേക്ക് ഹാൻഡിനു കൈ നീട്ടി
എന്തു കൊണ്ടോ സങ്കടം തോന്നി
come ..hug me എന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു
ഉണ്ടക്കണ്ണൻ ഖാദിം പിന്നിൽ നിന്ന് കരഞ്ഞു
മനോഹരമായൊരു വാച്ച് കൈയ്ക്കുള്ളിൽ വച്ച് തന്നു
എന്തിനാണ് ഇവരൊക്കെ കരയുന്നതെന്നു സങ്കടം തിങ്ങിയ തൊണ്ടയിൽ കരച്ചിൽ കെട്ടി നിർത്തി ഞാനെന്നോടു തന്നെ ചോദിച്ചു .

മിസ് പ്ളീസ് ബി ഹിയർ എന്ന് അസുഖക്കുട്ടി മന്നാൻ മുഖമുയർത്താതെ പറഞ്ഞു
അവനു വേണ്ടി മാനേജ്മെന്റിനോട് ശക്തിയുക്തം വാദിച്ചത് ,
അതിന്റെ അധികാരത്തിൽ മാർക്ക് കുറഞ്ഞപ്പോൾ നീ എന്റെ ഉത്തരവാദിത്തമാണ് എന്ന് ദേഷ്യപ്പെട്ടത് ഒക്കെയോർത്തു പശ്ചാത്തപിച്ചു .😐

ഒപ്പം നിന്നപ്പോൾ ഒരിക്കൽപ്പോലുമറിഞ്ഞിരുന്നില്ല
അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ എന്നോട് മാത്രമാണ് പറഞ്ഞിരുന്നതെന്ന് !
എല്ലാ ടീച്ചർമാരെയും പോലെ എന്ന ചിന്തയിൽ നിന്ന് വേറിട്ടൊരാൾ എന്ന സന്തോഷം ഇപ്പോഴുമുണ്ട് .

രാജ്യാതിർത്തിയ്ക്കപ്പുറത്തു നിന്ന് കിട്ടിയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ പഠിപ്പിച്ച ചില പാഠങ്ങളുണ്ട് .
അവയാണ് മുപ്പത്തഞ്ചാം വയസിൽ എന്ത് സ്വപ്നങ്ങളെന്ന എന്റെ മുൻവിധി തിരുത്തിയത് .

ഏറ്റവും നല്ലതു മാത്രം തെരഞ്ഞെടുത്തു സങ്കടപ്പെടുത്തിയ ഓർമ്മകളെ അവിടെയാ മതിൽക്കെട്ടിനുള്ളിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു മടങ്ങിയിരിക്കുന്നു
ഇനിജീവിതം പഠിപ്പിച്ചേക്കാവുന്ന പാഠങ്ങൾക്കായി
മുഴുവൻ സമയ വിദ്യാർത്ഥിനിയായി
പഠനകാലം തുടങ്ങുന്നു .

എന്നേയ്ക്കുമായി ഹൃദയത്തിൽ ചില്ലിട്ടു വയ്ക്കപ്പെട്ട ചില ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങൾ ഒപ്പം കൊണ്ടു പോന്നിരിക്കുന്നു🖤🖤