ഇറങ്ങിപ്പോരലുകൾ

ഇറങ്ങിപ്പോരുകയെന്നത് എളുപ്പമേയല്ല,
പ്രത്യേകിച്ചും അത്രമേൽ പ്രിയമുള്ള ചിലയിടങ്ങളിൽ നിന്ന് !

"തിരിഞ്ഞു നോക്കി നെടുവീർപ്പിടാൻ ഇത് നമ്മുടേതാണോ ?"

"വെറുതെ സെന്റിമെൻസ് പറയാതിരിക്കാമോ ?"

""ജീവിക്കാൻ മറന്നു പോയിട്ടല്ലേ ?"

എന്നിങ്ങനെയുള്ള കുറ്റപ്പെടുത്തൽ ചോദ്യങ്ങൾ വെറുതെയാണെന്നു അത് ചോദിക്കുന്ന നിമിഷം തന്നെ ബോധ്യപ്പെടും .

പുറമേയ്ക്ക് ശക്തയാണെന്നു കാട്ടാനുള്ള മനസ്സിന്റെ ചിലയടവുകൾ മാത്രമാണത് !

ശക്തി ചോരും കാലമത്രേ വാർദ്ധക്യം ,
ശരീരത്തിന്റെയും മനസ്സിന്റെയും .

നരവീണ മുടിയിഴകളൊതുക്കി ,
കണ്ണട തുടച്ചു നേരെ വച്ച് ,
"ഒക്കെ പഴയതു തന്നെ ,ഞാനും നീയുമെല്ലാം
ഒന്നും മാറിയിട്ടില്ല "എന്ന് നടിക്കാൻ എഴുപതിനടുത്തു , പ്രായമുള്ളൊരുവൾക്ക് എങ്ങനെ കഴിയുന്നുവെന്ന് അത്ഭുതപ്പെടാറുണ്ട് !

അപ്പോഴെല്ലാം "'അമ്മ ,മകൾ തന്നെയാണ് "എന്ന് ഹൃദയം ആവർത്തിക്കാറുണ്ട് .
അത് നീ തന്നെയെന്ന ചൂണ്ടലുത്തരം !

അല്ലെങ്കിലും പലർക്കും നിസ്സാരമെന്നു തോന്നുന്നവയിൽ വാടിവീണും
അതിജീവിക്കില്ലെന്നു വിധിയെഴുതപ്പെട്ട അനുഭവങ്ങളിൽ കാരിരുമ്പായുയിർത്തെണീറ്റുമാണ് ശീലം .

എന്നിരുന്നാലും
ഇറങ്ങിപ്പോരലുകൾ തീരെ എളുപ്പമേയല്ല .
പ്രത്യേകിച്ചും ഓർമ്മകളിൽ നിന്ന് .

"പപ്പി നട്ട തേക്കിന്റെ അടുത്തുള്ള ഞല്ലി പ്ലാവില്ലേ ?
അത് കായ്ച്ചു .അതിനു താങ്ങാൻ പറ്റോ ആവോ ?

വെള്ളം കിട്ടാതെ അത് അതിജീവിക്കുമോ എന്ന് വ്യാകുലപ്പെട്ട് ,
നേരെയായാൽ മതിയായിരുന്നു പാവം എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ച് ,
ഇറങ്ങിപ്പോന്ന ഓർമ്മകളിലേക്ക് ഒരുവൾ നീരുവന്ന കാലുകളുമായി നടന്നു കയറുകയാണ് .

"അച്ഛനുള്ളിടത്ത് നട്ട അഗ്‌ളോണിമ വൈറ്റും റെഡും പിരിച്ചു വച്ചാൽ നന്നായിരുന്നു .
ക്രിസാന്തിമം പോയെന്നു തോന്നുന്നു .
ആ വെള്ള കടലാസു ചെടി ഉണങ്ങിത്തുടങ്ങി .
ഞാനുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ നേരെയായിരുന്നേനെ "
എന്നിങ്ങനെ അച്ഛനില്ലാത്ത മുപ്പത്തേഴാം വിവാഹവാര്ഷിക ദിനത്തിൽ
അറ്റം പൊട്ടിയ പല്ലുകളും ഞരമ്പെഴുന്നു നിൽക്കുന്ന കൈത്തണ്ടയുമായി ഒരുവൾ പിറുപിറുക്കുന്നു .

തികച്ചും ശരിയാണ് ,
ഇറങ്ങിപ്പോരലുകൾ എളുപ്പമേയല്ല .
പ്രത്യേകിച്ചും നിങ്ങളെ നിങ്ങളാക്കുന്ന ഇടങ്ങളിൽ നിന്ന് !
നിങ്ങളിൽ നിന്ന് !