ഓർമ്മത്താഴുകൾ

കളഞ്ഞു പോയൊരു താക്കോൽക്കൂട്ടം തേടിയാണ് ഞാനിറങ്ങി നടന്നത്
നീ സമ്മാനിച്ച കറുപ്പിൽ വെളുത്ത ചിത്രത്തുന്നലുകളുള്ള മണിപ്പേഴ്‌സിലാണ് ഞാനതു സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത് .
എന്റെ ഓർമ്മവഴികളിൽ വെറുതെ പേഴ്‌സ് തുറന്നടച്ചു നടക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ
താക്കോൽപ്പിടിയിലെ ശലഭച്ചിറകു തുരുമ്പെടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു !

കാഴ്ചയുടെ വാതിലിനുമപ്പുറം നീ യാത്ര തുടങ്ങിയ നേരത്താണ് പേഴ്‌സിനുള്ളിലെ താക്കോൽക്കിലുക്കം നിലച്ചത് .
തിരിഞ്ഞു നടക്കാനൊരുങ്ങിയപ്പോഴേക്കും കടന്നു പോന്ന വഴിയിലെ എന്റെ കാൽപ്പാടുകൾ കരിയില മൂടി മാഞ്ഞുകഴിഞ്ഞിരുന്നു

എന്നിട്ടും നിനക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞു ഞാൻ നടക്കാനാരംഭിച്ചത്
തുരുമ്പുതിന്ന ശലഭച്ചിറകു താക്കോലിൽ എന്റെയോർമ്മകൾ കുടുങ്ങിക്കിടപ്പുള്ളതു കൊണ്ടാണ് !
ഒടുക്കം ,
അത് കണ്ടു കിട്ടിയപ്പോഴേക്കും
നീ നടന്നു പോയ വഴി ഞാൻ മറന്നു പോയിക്കഴിഞ്ഞു !

ഓർമ്മിച്ചെടുക്കാൻ തക്കവണ്ണം അടയാളങ്ങളൊന്നും ബാക്കി വയ്ക്കാതെ
നീയെങ്ങോട്ടാണ് നടന്നു മറഞ്ഞത് ?

നിന്റെ പേര് കൂടി ഞാൻ മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു .
എന്തായിരുന്നു അത് ?

രക്ഷിക്കപ്പെടാൻ പറ്റാത്തതൊന്നും ഇനിയും നഷ്ടമായിട്ടില്ല

ജലോപരിതലത്തിൽ ഒഴുകി നടക്കുകയായിരുന്നു സ്വർണ്ണമീൻ
അതിന്റെ കണ്ണുകളിൽ കടലാഴങ്ങൾ തെളിഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു
നിലച്ചുപോയ ഹൃദയമിടിപ്പിൽ കടൽത്തിരയാർക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
വിടർന്ന ചെകിളപ്പൂവുകളുടെയറ്റത്തു കടലുപ്പ് ചുവച്ചു .

രണ്ടു വിരലുകൾ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു വഴുക്കുന്ന വാലറ്റമുയർത്തി അതിനെയെടുക്കുമ്പോൾ
നിന്റെ കൈ വിറച്ചതെന്തിനാണ് ?

കണ്ണാടിക്കൂട്ടിനുള്ളിൽ മറ്റൊന്നു കൂടി പിടയുന്നുണ്ട്
പതിവുതെറ്റിച്ചു തലകീഴായി നീന്തി
അത് കടൽത്തട്ടു മാത്രം സ്വപ്നം കണ്ടു .

അന്നേരമാണ് നാമകപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കടൽച്ചുഴിച്ചുറ്റിന്റെയാഴം നമ്മൾ കണ്ടത് !
അതേ നേരത്താണ് നിന്റെ കണ്ണീരുപ്പിൽ കടലുപ്പു കലർന്നത് !