അദ്ധ്യാപക ദിനാശംസകൾ ...

ഒന്നാം ക്ലാസ്സിൽ വായും പൊളിച്ചു ആദ്യത്തെ ബെഞ്ചിൽ ഇരിക്കുമ്പോ ....അടുത്ത കുട്ടിയുടെ സില്ക്ക് പാവാടയും മുത്ത്‌ വച്ച കമ്മലും ആയിരുന്നു കണ്ണിൽ .....ആ കാഴ്ച മറച്ചു കൊണ്ട് സീത ടീച്ചറുടെ ചിരിക്കുന്ന കണ്ണുകളും വെളു വെളുത്ത കൈകളും കയറി വന്നു.....ആ കൈയ്യിൽ ഒന്ന് തൊടാൻ അന്നൊക്കെ എത്ര കൊതിച്ചിട്ടു ണ്ട് .......

നാലാം ക്ലാസ്സിൽ മറിഞ്ഞു വീണു മുട്ട് പൊട്ടിയപ്പോ സീത ടീച്ചർ മടിയിൽ പിടിച്ചിരുത്തി കാല് തടവി തന്ന നിമിഷം ലോകം പിടിച്ചടക്കിയ സന്തോഷമായിരുന്നു....

അഞ്ചാം ക്ലാസ്സിൽ വച്ച് ....എനിക്ക് ടീച്ചർ ആയാ മതിയെന്ന് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും അനില ടീച്ചർ ചോദിച്ചു...
എന്തിനാ അത്?....
എന്നും ടീച്ചറിനെ പോലെ നിറങ്ങൾ ഉള്ള സാരിഉടുക്കാല്ലോ....
അന്നത്തെ അനില ടീച്ചറുടെ ചിരി ഇപ്പോഴും മനസ്സിൽ ഉണ്ട് ....

പൂതപ്പാട്ടിലെ അമ്മയെ ക്ലാസ്സിൽ അഭിനയിച്ചു കാണിക്കാൻ താണുവൻ സാറ് പറയുമ്പോ....ഇടശ്ശേരിയോടു പെരുത്തിഷ്ടം ........

ഹിസ്റ്ററി ക്ലാസ്സിൽ ബാക്ക് ബെഞ്ചിൽ വാളൻ പുളിയും പഞ്ചസാരയും തിന്നു തകർക്കുമ്പോൾ .....
കണ്ണാടിക്കിടയിലൂടെ ഉഴപ്പിചു നോക്കുന്ന
ഗീത ടീച്ചറെ ഇന്നും ചെറിയ പേടിയാണ്......

മറക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല....അവരെ ആരെയും...
.അതിനൊരു അധ്യാപക ദിനത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ല...
എങ്കിലും ...നമ്മുടെ കുട്ടികളിൽ എത്ര പേർക്ക് ഇത് പോലെ ഓർക്കുവാൻ കഴിയും???
നമ്മുടെ അദ്ധ്യാപകരിൽ എത്ര പേർക്ക് അതുപോലെയുള്ള ശിഷ്യർ ഉണ്ടാവും?????
വിദ്യാലയം രണ്ടാം വീടാണെന്നു നമ്മുടെ കുട്ടികൾക്ക് പറഞ്ഞു കൊടുക്കാൻ ആളുണ്ടാവുമോ????
പാഠം പഠിക്കാനുള്ളത് മാത്രമല്ല...പഠിപ്പിക്കാനുള്ളതും കൂടിയാണ്......അല്ലേ???

പിൻകുറിപ്പ് : ജാതിയും മതവും നോക്കി ശിഷ്യരെ തരംതിരിക്കുന്ന അദ്ധ്യാപകരും കേരളത്തിലുണ്ടെന്ന തിരിച്ചറിവ് എന്നിൽ അധികം ഞെട്ടലുണ്ടാക്കിയില്ല ....

കാരണം ,
രാജ്യവും നിറവും നോക്കി കുഞ്ഞുങ്ങളെ തരംതിരിക്കുന്ന
അദ്ധ്യാപഹയന്മാർ ഇവിടെയുമുണ്ട് ....

( ഇന്ത്യൻ കുട്ടികളെ മാത്രം നന്നായി പഠിപ്പിച്ചാൽ മതിയെന്ന്
ഒരു വിദ്വാൻ ...
പച്ചകളുടെ അടുത്തോട്ടൊന്നും പോയേക്കല്ലേന്നു ഒരു ടീച്ചറമ്മ ...
ടീച്ചറുടെ ക്ളാസ്സിൽ ഇന്ത്യൻ പിള്ളേര് കുറവാല്ലേയെന്നു
സഹതപിച്ച മറ്റൊരു അദ്ധ്യാപഹച്ചി ....

പിന്നെ പുറത്തു പറയാനാവാത്ത ചില അഭിപ്രായ പ്രകടനങ്ങളും ...

ഒക്കെ ഒരു വക തന്നെ ....)

ഇറാനിയും പാകിസ്ഥാനിയും അഫ്ഗാനിയും നേപ്പാളിയുമൊക്കെയായി കുറച്ചധികം ""അന്യ "" രാജ്യക്കാർ
സ്കൂളിലുണ്ട് ....
""ഇന്ത്യൻ മിസ്സ്‌ "" കഴിഞ്ഞ മൂന്നാം തീയതി ക്ളാസ്സിൽ കയറിച്ചെല്ലുമ്പോൾ സ്വീകരിച്ചതൊരു പിറന്നാൾ ഗാനം ...
"" എങ്ങനെയറിഞ്ഞുവെന്ന് "" അത്ഭുതം കൂറുമ്പോൾ
പൂച്ചക്കണ്ണൻ ""പച്ചക്കുട്ടി "" സൽമാൻ പറഞ്ഞു ...
മിസ്സ്‌ മുൻപ് പറഞ്ഞിരുന്നു ഡേറ്റ് ഓഫ് ബർത്ത് ...!!
ഓർത്തുവച്ചു വാഴ്ത്താൻ മാത്രം ഇഷ്ടം അവർക്കുണ്ടെന്നറിയുമ്പോൾ ഹൃദയം മുൻപെന്നോ കിട്ടിയ
മറുപടി ഓർത്തെടുത്ത് ആഹ്ളാദിച്ചു .....

ഒരിക്കൽ അവരോടുവെറുതെ ചോദിച്ചു ...
""ഒരു പ്രോബ്ലം നിങ്ങൾക്ക് ഇവിടെ വച്ച് നേരിടേണ്ടി വന്നാൽ
അതാരോടാണ് നിങ്ങൾ ആദ്യം പറയുക?""

( പ്രതീക്ഷിച്ച ഉത്തരം അമ്മയെന്നോ അച്ഛനെന്നോ ..സുഹൃത്തെന്നോ ഒക്കെ...)
കിട്ടിയ മറുപടി ....
""മിസ്സിനോട് ""...
ഒന്നു ഞെട്ടിയ ഹൃദയം അവരുടെ വാക്കുകൾക്കു വീണ്ടും കാതോർത്തു ....

ഒരാൾ - എന്നെ നേപ്പാളിയെന്നു വിളിക്കാത്തത് മിസ്സ്‌ മാത്രാണ് ...
മറ്റൊരാൾ - നീ ഇറാനിയല്ല ഇഡിയറ്റ് ആണെന്ന് പറയാത്തത് മിസ്സാണ് ...
വേറൊരാൾ - എന്റെ രാജ്യത്തിനെക്കുറിച്ചു (അഫ്ഗാൻ )ഇവിടെ ആദ്യം പറഞ്ഞത് മിസ്സാണ് ...
ഇനിയൊരാൾ - മിസ്സിനെപ്പോലെ വേറെ ആരും ഞങ്ങളുടെ ചുമലിൽ കൈവയ്ക്കാറില്ല ....

ഒടുവിലൊരാൾ - മിസ്സിനെ ഞങ്ങൾക്ക് വിശ്വാസമാണ് ...ഇഷ്ടമാണ് ...""യു ആർ ദി മോസ്റ്റ്‌ ഫ്രണ്ട്ലിയെസ്റ്റ് ടീച്ചർ ഹിയർ ""
അവസാനം സൽമാൻ വക ചോദ്യം .....
why they are calling us ""പച്ച ""???
( പകച്ചു പോയീ എന്നിലെ അദ്ധ്യാപിക .....!!!)

ഹൃദയം പെട്ടെന്നൊരുത്തരം തപ്പിയെടുത്തു ...
പിന്നെ പറഞ്ഞു ...
Bcoz ...green is the most soothing color for eyes....

""പച്ചക്കുട്ടിയുടെ ""പൂച്ചക്കണ്ണുകൾ
ഒരു സന്തോഷച്ചിരിയിൽ വിടർന്നു ....
അതുകണ്ട് ഒരു ""അദ്ധ്യാപഹച്ചി ഹൃദയം "
ആശ്വാസച്ചിരി ചിരിച്ചു ....

മതവും ജാതിയും നിറവും രാജ്യവും
ഹൃദയങ്ങൾക്കിടയിൽ മതിലുകൾ തീർക്കാതിരിക്കട്ടെ ...!!

അദ്ധ്യാപക ദിനാശംസകൾ ...