അപ്രിയങ്ങളെങ്കിലും ചില നേരുകൾ ...പറയാതെ വയ്യ..!
എനിക്ക് നിന്നെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ....
അതങ്ങനെയാണ് .....
ഒരിക്കൽ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു പിടിച്ചതിനെയാണ്
പിന്നീടൊരിക്കൽ കണ്‍വെട്ടത്തു നിന്നു പോലും അകറ്റി നിർത്താനാശിക്കുന്നത് .....
ഒരിക്കൽ പുകഴ്ത്തിയ നാവുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്
വേറൊരിക്കൽ ശപിക്കുവാനാഗ്രഹിക്കുന്നത് ....
ഒരിക്കൽ സ്നേഹിച്ച ഹൃദയം തന്നെയാണ്
മറ്റൊരിക്കൽ വെറുക്കാനുമാശിക്കുന്നത് ...!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...പറയാതെ വയ്യ...
എനിക്കു ചിലതു മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
വെളുപ്പിനെയുള്ള ചില ദുസ്വപ്നങ്ങളെ ...
മുറ്റത്തെ അയയിലുണക്കാനിട്ട കുട്ടിയുടുപ്പിലെ കാക്കക്കാഷ്ഠത്തെ ....
അരകല്ലിൽ അരഞ്ഞു തീരുന്ന ദിവസങ്ങളെ ....
രാത്രികളിൽ , ചപ്പാത്തിക്കല്ലിൽ പരന്നു പൊള്ളുന്ന ജീവിതത്തെ ...!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...നേര് പറയാതെ വയ്യ...
എനിക്കു ചിലരെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
കാണുമ്പോൾ ചിരിച്ചും, കാണാമറയത്ത് പഴി പറഞ്ഞും
കണ്ണിൽ നോക്കി പറയെപ്പെടുന്ന ചില കളവുകളെ ....
"പൊങ്ങച്ച സഞ്ചിയുടെ "നീളം ...എന്റേതോ ,
നിന്റേതോ കൂടുതലെന്ന ആശങ്കകളെ....
അപ്പുറത്തെ അടുപ്പിൽ "വെറും കലമോ "
"കലം നിറയെ ചോറോ "എന്ന വ്യാകുലതകളെ ...
അന്യരുടെ തീൻ മേശമേൽ "ദുസ്വാദാകുന്ന "
ചില താരതമ്യങ്ങളെ .....!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...പറയാതെ വയ്യ.....
എനിക്കീ വീട് മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ....
എണ്ണ മെഴുക്കു പുരണ്ട ഇതിന്റെ വെളുത്ത ചുവരുകളെ ...
മങ്ങിയ പനിവെളിച്ചമുള്ള ഇടുങ്ങിയ മുറികളെ....
അലമാരയ്ക്കുള്ളിൽ അട്ടിയിട്ട പത്ര മാസികകളെ ...
കൂറക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ തിന്നു തുളയിട്ട ജനാലവിരികളെ ...
മനസ്സ് വെറുക്കുന്ന ,മച്ചിലെ എട്ടുകാലിക്കൂട്ടങ്ങളെ ...!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...ഒന്ന് പറയാതെ വയ്യ....
എനിക്ക് എന്നെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
കാഴ്ച നശിച്ചിട്ടും...വെറുതെ കൗതുകം നിറയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളെ...
നഷ്ടമായ കേൾവിയിലും ....
ഉച്ചത്തിലുള്ള ശബ്ദങ്ങൾ തിരയുന്ന കാതുകളെ ....
ഉള്ളിലെ അഹിതം പുറത്തു ഹിതമാക്കുന്ന നാവിനെ....
വറ്റി വരണ്ടൊരു ചിരിയുടെ ഭാരം പേറുന്ന ചുണ്ടുകളെ ...
നെറ്റിയിലെ കപടശാന്തിയുടെ വിഭൂതിയെ....
അതിനുള്ളിൽ അലറുന്ന അശാന്തിയുടെ കടലിനെ ...
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടുമ്പോഴും ...
"എനിക്ക് ഞാൻ മതിയെന്ന " ധാർഷ്ട്യത്തെ ....
ഇത് പറയാതെ വയ്യ.....
അപ്രിയങ്ങളെങ്കിലും ..."ചില നേരുകൾ " ...നേരു തന്നെയാണ് .....
എനിക്ക് നിന്നെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ....
അതങ്ങനെയാണ് .....
ഒരിക്കൽ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു പിടിച്ചതിനെയാണ്
പിന്നീടൊരിക്കൽ കണ്‍വെട്ടത്തു നിന്നു പോലും അകറ്റി നിർത്താനാശിക്കുന്നത് .....
ഒരിക്കൽ പുകഴ്ത്തിയ നാവുകൊണ്ടുതന്നെയാണ്
വേറൊരിക്കൽ ശപിക്കുവാനാഗ്രഹിക്കുന്നത് ....
ഒരിക്കൽ സ്നേഹിച്ച ഹൃദയം തന്നെയാണ്
മറ്റൊരിക്കൽ വെറുക്കാനുമാശിക്കുന്നത് ...!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...പറയാതെ വയ്യ...
എനിക്കു ചിലതു മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
വെളുപ്പിനെയുള്ള ചില ദുസ്വപ്നങ്ങളെ ...
മുറ്റത്തെ അയയിലുണക്കാനിട്ട കുട്ടിയുടുപ്പിലെ കാക്കക്കാഷ്ഠത്തെ ....
അരകല്ലിൽ അരഞ്ഞു തീരുന്ന ദിവസങ്ങളെ ....
രാത്രികളിൽ , ചപ്പാത്തിക്കല്ലിൽ പരന്നു പൊള്ളുന്ന ജീവിതത്തെ ...!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...നേര് പറയാതെ വയ്യ...
എനിക്കു ചിലരെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
കാണുമ്പോൾ ചിരിച്ചും, കാണാമറയത്ത് പഴി പറഞ്ഞും
കണ്ണിൽ നോക്കി പറയെപ്പെടുന്ന ചില കളവുകളെ ....
"പൊങ്ങച്ച സഞ്ചിയുടെ "നീളം ...എന്റേതോ ,
നിന്റേതോ കൂടുതലെന്ന ആശങ്കകളെ....
അപ്പുറത്തെ അടുപ്പിൽ "വെറും കലമോ "
"കലം നിറയെ ചോറോ "എന്ന വ്യാകുലതകളെ ...
അന്യരുടെ തീൻ മേശമേൽ "ദുസ്വാദാകുന്ന "
ചില താരതമ്യങ്ങളെ .....!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...പറയാതെ വയ്യ.....
എനിക്കീ വീട് മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ....
എണ്ണ മെഴുക്കു പുരണ്ട ഇതിന്റെ വെളുത്ത ചുവരുകളെ ...
മങ്ങിയ പനിവെളിച്ചമുള്ള ഇടുങ്ങിയ മുറികളെ....
അലമാരയ്ക്കുള്ളിൽ അട്ടിയിട്ട പത്ര മാസികകളെ ...
കൂറക്കുഞ്ഞുങ്ങൾ തിന്നു തുളയിട്ട ജനാലവിരികളെ ...
മനസ്സ് വെറുക്കുന്ന ,മച്ചിലെ എട്ടുകാലിക്കൂട്ടങ്ങളെ ...!
അപ്രിയമെങ്കിലും ...ഒന്ന് പറയാതെ വയ്യ....
എനിക്ക് എന്നെ മടുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
കാഴ്ച നശിച്ചിട്ടും...വെറുതെ കൗതുകം നിറയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളെ...
നഷ്ടമായ കേൾവിയിലും ....
ഉച്ചത്തിലുള്ള ശബ്ദങ്ങൾ തിരയുന്ന കാതുകളെ ....
ഉള്ളിലെ അഹിതം പുറത്തു ഹിതമാക്കുന്ന നാവിനെ....
വറ്റി വരണ്ടൊരു ചിരിയുടെ ഭാരം പേറുന്ന ചുണ്ടുകളെ ...
നെറ്റിയിലെ കപടശാന്തിയുടെ വിഭൂതിയെ....
അതിനുള്ളിൽ അലറുന്ന അശാന്തിയുടെ കടലിനെ ...
ആൾക്കൂട്ടത്തിൽ ഒറ്റപ്പെടുമ്പോഴും ...
"എനിക്ക് ഞാൻ മതിയെന്ന " ധാർഷ്ട്യത്തെ ....
ഇത് പറയാതെ വയ്യ.....
അപ്രിയങ്ങളെങ്കിലും ..."ചില നേരുകൾ " ...നേരു തന്നെയാണ് .....
No comments:
Post a Comment